هوش بدنی جنبشی

هوش بدنی-جنبشی، یکی از ابعاد نظریه هوش چندگانه گاردنر، به توانایی استفاده هماهنگ از کل یا بخشی از بدن برای حل مسئله، خلق آثار، بیان احساسات و کنترل حرکات از طریق ارتباط ذهن و بدن است. این هوش که پایه توسعه سایر توانایی‌های شناختی محسوب می‌شود، در سال‌های اولیه زندگی شکل می‌گیرد و به افراد اجازه می‌دهد ابتدا بر حرکات ساده (مانند راه رفتن یا گرفتن اشیا) مسلط شوند و سپس مهارت‌های پیچیده‌تر ادراکی و شناختی را بیاموزند. به عنوان یک تفاوت فردی، سطح این هوش در افراد مختلف متفاوت است و نقش تعیین‌کننده‌ای در کیفیت اکتساب و اجرای مهارت‌های حرکتی (مانند ورزش، هنرهای نمایشی یا فعالیت‌های ظریف دستی) دارد. از آنجا که همه افراد از سطح یکسانی از این هوش برخوردار نیستند، سنجش دقیق آن به عنوان یک استعداد ذاتی، برای شناسایی نقاط قوت، طراحی برنامه‌های آموزشی شخصی‌شده و بهبود عملکرد در حوزه‌های مبتنی بر حرکت ضروری است. این هوش نه تنها زیربنای یادگیری مهارت‌های اولیه زندگی است، بلکه در موفقیت حرفه‌ای رشته‌هایی مانند جراحی، رقص، صنایع دستی و حتی توانبخشی جسمانی نیز نقش کلیدی ایفا می‌کند.

منبع علمی:
بهرامی, علیرضا , مرادی, جلیل , گل محمدی, بهروز و سجادی نژاد, مرضیه السادات . (1402). تدوین و استانداردسازی پرسشنامه سنجش هوش حرکتی- جسمانی در جامعه ایرانی. رشد و یادگیری حرکتی ورزشی, 15(1), 79-97.